Başka Bir Yerdeyim!

İnsanın yolculuğu dipsiz ve sonu yok. Ama yolda olmaya ve birlikte yürümeye ihtiyacımız var. Çıkmak için yol aramaya da duvarlardan başlıyor

“Etrafa haber yaymanın bir gezginin doğasında olduğunu düşündüm.” (Kumsal) Uçak, kanatları bulutları keserek, ağır aksak alçalıyor. Aynı ...

Bir cumartesi günü New York uçağındayım. Yaklaşık 11 saat aralıksız bir uçuş olacak. New York’u ilk kez ziyaret edecek olmamdan bile daha...

İstanbul’da, kara kışın gelip gelmemeye karar veremediği bir hafta sonu daha... Manzarası güzel müzeleri ziyaret etmek için şahane günler...

Yılın son günleri… Birkaç gün içinde takvimde yeni bir sayı belirecek, belki biraz kar yağacak ve kişisel tarihimizde iz etmiş büyüklü kü...

Bir cumartesi günü babamla İstanbul Üniversitesi’nin Beyazıt Kampüsü‘ne doğru yürüyoruz. Geçtiğimiz yollarda babamın gençliğinden nadide ...

Soğuk bir kış günü, üzerimde bilmem kaç kat kıyafetle yürüyorum. Sağ yanımda çektiğim valiz, indiğim son taşıttan sonra arka tekerinin bi...

Geçtiğimiz ay, Ürdün’e girerken havaalanındaki pasaport görevlisi Ürdün’den sonra başka bir ülkeye geçip geçmeyeceğimi sordu. Ben de kend...

Yüksek lisans derecemi aldığım Belçika'daki College of Europe (Colege d'Europe), geleneksel olarak her akademik yılı için büyük bir düşün...

Bir çanta dolusu anıyla yürüyorum. Tam bir haftadır bugünü bekliyorum. Çünkü geçen hafta durup dururken konuyu yine ona getirdi. Ne güzel...

Gökyüzünün altında gevşemiş, mucizeler hakkında konuşuyorduk. İçinden geldiği ya da ihtiyacı olduğu anlarda kendini hayali bir trene ışın...

Herkesin kendi mevsimleri vardır. Çok iyi bilsek veya henüz farkında olmasak bile, bazı dönemler içimizde bir şeyler bizimle daha çok kon...

Oysa ben 22 yaşında, ilk kez yurtdışında yaşamaya gitmiştim. Geride bırakıp gitmenin bir anlamı vardı. İsmimi bile bilmeyen insanların arası

Stardelay - Thoughts & Words Yağmur damlaları camda kalmış. Belki silen olmamış, belki de donmuşlar. Ostende'e gidiyor bu tren. Ostende'd...

Kapısında yazdığı üzere, "dünyada kayıp" bir şekilde ve hiddetle girdim Brüj tren istasyonuna. Yapacak çok işim vardı ama bu yola çıkmalı...

Ellerime baktım. Hala geçen günkü partiden kalan boyalar var, çıkaramadım. Sonra avuçiçlerime baktım, parmaklarımı katlayıp ojesi bozulmu...